Citeren als:
Jan Mertens, Catherine De Vos, Herlinde Dael & An De Schrijver (2022). Een afkeer voor natuur, het bestaat! Website Biodivers Zorggroen HOGENT, www.biodiverszorggroen.be of www.biodiverszorggroen.nl.
In 2018 stelden twee Canadese onderzoekers, Reddon & Durante, dat groen bij sommige mensen gedachten en gevoelens van ongemak oproept in plaats van gelukzaligheid. Zij gebruikten hier de term “Nature Exposure Aversion” voor.
Deze aversie zou veroorzaakt worden door negatieve ervaringen uit het verleden. Voorbeelden hiervan zijn allergische reacties op insectenbeten, blootstelling aan guur weer en de ongemakken van natuur zoals het ontbreken van moderne sanitaire voorzieningen. Deze onaangename gewaarwordingen kunnen negatieve gedachten en gevoelens uitlokken (bv. walging of angst), die mettertijd geconditioneerde reacties kunnen worden.
Reddon en Durante zijn er van overtuigd dat het de moeite waard is om deze afkeer te behandelen, net omdat ze uit wetenschappelijk onderzoek leerden dat blootstelling aan natuur zo belangrijk is voor de mentale, fysieke en sociale gezondheid. In sommige gevallen gaat het nog verder en is zelfs sprake van een ware fobie. Dit werd in 1993 reeds beschreven door Ulrich. Behandelingen zijn mogelijk via cognitieve gedragstherapie en/of exposure therapie.
Vanuit een psycho-evolutionaire redenering is het logisch dat bepaalde aspecten van biodiversiteit angst en vermijding uitlokken, wegens associatie met gevaar. Daar is ook een genetische basis voor. Hoewel we niet geboren worden met een angst voor slangen blijkt bijvoorbeeld dat onze visuele cortex slangenpatronen en -bewegingen sneller oppikt dan andere soorten patronen. Volgens Lynne Isbell, antropologe aan de Universiteit van Californië, is het waarschijnlijk dat slangen zelfs aan de basis lagen van de evolutie van onze zeer gevoelige diepteperceptie. Primaten die geëvolueerd zijn op plaatsen waar het wemelde van de gifslangen, hebben een beter gezichtsvermogen dan primaten die niet op die plaatsen zijn geëvolueerd.